Κυριακή, Απριλίου 15, 2007

αφιερωμένο εξαιρετικά

(Μ: ρε συ Τζένη πάμε χίμα στο γάμο να την φρικάρουμε?..)

Εδώ και μέρες ήθελα να γράψω για εσένα .Για τον καβγά μας,για το ξενέρωμα,για τις κακίες που πετούσες στο δευτερόλεπτο χωρίς καν να τις φιλτράρεις πρώτα στο μικρό σου μυαλουδάκι.Πόσο πολύ απογοητεύτηκα.Πόσο πολύ στενοχωρήθηκα όταν είδα την ίδια απογοήτευση και στα μάτια της Μαρίας.Το τρίο χάθηκε για πάντα, μαζί του και όλες αυτές οι αναμνήσεις των παιδικών και εφηβικών μας χρόνων.Δεν θέλω πια να σε αναφέρω γιατί ντρέπομαι. Ντρέπομαι να πω και το όνομα σου.. ε αυτό ακόμα να το χωνέψω!Πως μπόρεσες να μας πεις όλα αυτά?Στα μάτια σου ξαφνικά έγινα η κακιά?η άθλια?Ποιος σου γέμισε με τόσες μαλακιες το κεφάλι? Αναρωτιέμαι..αν και στο περίπου ξέρω την απάντηση. Μεγαλώσαμε μαζί γαμω την τύχη σου, με ξέρεις καλύτερα και από την ίδια μου την οικογένεια και όμως δίχως ντροπή με έκανες να νιώσω τόσο μα τόσο ηλίθια. Ηλίθια γιατί σ’αγαπουσα σα να ήσουν αδελφή μου,γιατί ανησυχούσα για σένα και ναι κάθε φορά που βρισκόμουν με την Μαρία για εσένα βλήμα μιλούσαμε. Λέγαμε για το πόσο απόμακρη έχεις γίνει,για τον γαμπρό που διάλεξες χωρίς καλά καλά να τον ξέρεις,για τους λόγους που άλλαξες τόσο,από ανησυχία,από ενδιαφέρον αλλά μαλακιά μας!.Μα τι στο καλό σου συνέβη στη γαμωΠατρα? Όταν γύρισες ήσουν άλλος άνθρωπος.Τι σκατά συνέβη εκεί πέρα?Να σπουδάσεις κοινωνικός λειτουργός(επάγγελμα που δυστυχώς δεν μπορείς να εξασκήσεις διότι κοριτσάκι μου είσαι πλέον και officially ο πιο διαταραγμένος άνθρωπος που γνωρίζω) ή να μεταλλαχτείς σε μια αναίσθητη μουλάρα?

Κυριακή λοιπόν του Θωμά σήμερα και εσύ παντρεύεσαι.Δεν με κάλεσες γιατί(ξαφνικά)δεν με θεωρείς φίλη σου.Για την Μαρία βρήκες άλλη δικαιολογία,πιο εξελιγμένη.Σε αυτό το σημείο όμως και πριν τη γράψω στο blog για να την θυμάμαι(είναι συλλεκτικό, really) οφείλω να σου δώσω συγχαρητήρια.. πρωτοτύπησες καλό μου,μπράβο *pat*pat* .Της είπες λοιπόν ότι αν και σε στεναχωρεί το γεγονός δεν μπορείς να την προσκαλέσεις γιατί ο πανέξυπνος στο επάγγελμα ψάλτης γεννημένος σε σώμα ψόφιας φάλαινας αλλιώς αντρούλης σου είπε ότι απαγορεύετε οι καθολικοί να μπαίνουν σε ορθόδοξες εκκλησιές(το λέω και αναπουπουλιάζω από οργή).Το διάβασε,λέει,σε ένα ΠΗΔΑΛΙΟ της εκκλησιάς..μάλιστα.. ε ναι έχεις δίκιο.Αυτός ΟΝΤΩΣ είναι σοβαρός λόγος να μην καλέσεις την παιδική σου φίλη.Μ’αρέσει που παλιά λέγαμε ότι εσύ θα γίνεις κουμπάρα στο γάμο την Μαρίας,εγώ στον δικό σου(εδώ γελάμε)και η Μαρία στον δικό μου(τα είχαμε κανονίσει τρομάρα μας).Τώρα πως μπόρεσες τόσα χρόνια (μιλάμε για 14,ίσως και περισσότερα) να τα πετάξεις στο κάδο των αχρήστων ε αυτό δεν μπορώ να το διανοηθώ.

Πως μπορεί να το κάνει κάποιος άνθρωπος αυτό?Απλά σε λυπάμαι γιατί ξέρεις κάτι?Τέτοιες φιλίες είναι ότι σημαντικότερο μπορεί ένας άνθρωπος να αποκτήσει στη ζωή του.Γιατί όταν θα χρειαστείς κάτι,οτιδήποτε,τότε θα καταλάβεις πόσο μονή και άδεια έχεις μείνει.Γιατί φρόντισες να διώξεις όχι μόνο εμάς ΤΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ΣΟΥ γαμώτο σου αλλά και όσους ανθρώπους είχες γύρω σου.Έμεινες μονή με τον μαμάκια που διάλεξες(σου διάλεξαν από την εκκλησιά..και ναι ζούμε στον μεσαίωνα!)και την κομπλεξική αδελφή σου που κατάφερε να σε μετατρέψει σε αυτό το αναίσθητο- ανεγκέφαλο στρείδι που είσαι σήμερα.

Μμμ.. πραγματικά μετά από όλα αυτά που άκουσα τις προάλλες θα μπορούσα να πω πολλά περισσότερα..Όμως σε λυπάμαι και γι’αυτό απλά θα σε απορρίψω από την μνήμη μου(και το χειρότερο είναι ότι έχεις χωθεί σε όλες τις όμορφες αναμνήσεις μου παλιομουλάρα!)και δεν θα σε ξανά αναφέρω ποτέ..

3 Comments:

Blogger Giannis Michalopoulos said...

Γιατί πάντα πρέπει οι όμορφες ιστορίες να έχουν άσχημο τέλος; Γιατί πάντα οι παιδικές φιλίες και οι πρώτοι έρωτες χάνονται στη μετάφραση; Αν ισχύουν έστω και τα μισά απο όσα γράφεις, τότε μάλλον η πρώην φίλη σου είναι η μεγάλη χαμένη της ιστορίας, που άφησε πρόσωπα και καταστάσεις να την χειραγωγήσουν μακρυά απο τα άτομα που την αγαπούσαν πραγματικά. If you feel like talking about it, call me, κερνάω αλκοόλ.

3:29 π.μ.  
Blogger insomnia#3 said...

Δεν έχω καν το κουράγιο να τα αναφέρω όμως πραγματικά συμβαίνουν... Έτσι λοιπόν και με τον Βασίλη ... μετά από 20 χρόνια. Το πιστευείς 20 ολόκληρα χρόνια κολητοί ... ώσπου ξαφνικά ... ΤΕΛΟΣ ...

Σκατά ούτε να συνεχίσω δεν θέλω ... τα λέμε

Γιάννης

9:49 π.μ.  
Blogger Aveline said...

καταλαβαίνω πως νιώθεις..Κάθε φορά που το σκέφτομαι νιώθω περισσότερο απογοητευμένη

11:14 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

myspace layouts, myspace codes, glitter graphics