Βραδινές περιπλανήσεις
Φώτα.Κίνηση.Μουσική του δρόμου και της μοναξιάς. Περιπλανιέμαι ανάμεσα σε κόσμο που βιάζετε χωρίς να ξέρει το γιατί.Όλοι τρέχουν προσπαθώντας να προφτάσουν το χαμένο όνειρο μιας ζωής που δεν τους αντάμωσε ποτέ. Κάποιοι στριμώχτηκαν σε ουρές γιατί θεώρησαν ότι κάποια στιγμή θα έρθει και η σειρά τους ενώ κάποιοι άλλοι πίστεψαν σε φτηνές αυταπάτες και βολεύτηκαν μέσα σε αυτές.Όσοι ένιωσαν το ψέμα ασπάστηκαν το πιοτό της λήθης.Τους λιώνει τα σωθικά όμως υπομένουν τον πόνο γιατί δεν βρίσκουν πια τη δύναμη να παλέψουν.Φοβούνται και κάνουν πίσω.
Σε ένα στενό δρομάκι της κουραστικής Αθήνας βρίσκω καταφύγιο.Ένας μικρός χώρος στολισμένος με ζεστές παρέες ανθρώπων που χαμογελούν στο τώρα προσπαθώντας να αποφύγουν το μετά.Κάπου στο κέντρο,καθισμένος πάνω σε ένα στενό σκαμπό,κάθετε ο Κώστας(Kucci)παίρνοντας μια τελευταία τζούρα από το τσιγάρο του.Ρίχνει μια ματιά τριγύρω,μας σκάει ένα χαμόγελο και παίρνοντας στην αγκαλιά του την κιθάρα ξεκινά.
posted by Aveline at 9:31 μ.μ.
6 Comments:
Ωραιες στιγμες κουκλιτσα μου..
Ευχομαι να ζησεις μπολικες και γιατι οχι να τις μοιραστεις μαζι μας οπως εκανες και τωρα.
Φιλια ;)
Είναι όμορφο να υπάρχει αυτό το χέρι που λες κ να σε τραβάει λίγο πριν "πνιγείς". Όποιο κ αν είναι αυτό για τον καθένα μας. Το δύσκολο είναι όταν δεν υπάρχει. Τι κάνεις τότε?
Εύχομαι να μην βρεθείς σε τέτοια κατάσταση.
Κ άσε τους άλλους να βιάζονται. Έχουμε δικαίωμα κ στο όνειρο κ στο κυνήγι του!
Ευγενία σ’ευχαριστώ πολύ..δυστυχώς όμως δεν έχω και πολλές ευχάριστες στιγμές τις οποίες θα μπορούσα να μοιραστώ μαζί σας(γενικά περνάω μια γαμισέτα περίοδο).Ελπίζω παρόλα αυτά σε καλύτερες μέρες..
Little_a όντως νιώθω τυχερή που έχω ανθρώπους προθύμους να σταθούν δίπλα μου και να με βοηθήσουν όμως το θέμα είναι τι κάνεις όταν ενώ ένα χέρι απλώνετε να σε βοηθήσει την ίδια στιγμή παρουσιάζονται άλλα τόσα προσπαθώντας το αντίθετο.Όσο για το όνειρο που λες,με αυτό δεν ζούμε όλοι,λίγο πολύ?Απλά πρέπει σε κάποια φάση να ανοίξουμε τα μάτια μας και να μάθουμε που τελειώνει το όνειρο και που ξεκινά το ψέμα.Αυτό είναι το clue της υπόθεσης
Κάποια χέρια θα είναι πάντα απλωμένα εκεί. Μην φοβάσαι απλά να τα αρπάξεις. Ακόμα και αν κάποια είναι ψεύτικα, βρες τον τρόπο αφού το καταλάβεις να τα γυρίσεις προς όφελός σου
1συμπαν/sec-ρόδες
Ειμαι δεντρο κι εγω και λυγαω στον αγερα
εχω ριζα κι εγω και την κανω τραγουδι
εισαι φως εισαι εσυ και σε πινω τη μερα
εισαι κι αναπνοη στα μαλλια μου λουλουδι.
Ξαφνικα εννοουνται οσα συνεννοουνται
οσα συμπαραταχθηκαν υπηρξαν και δε χαθηκαν
ξαφνικα ξαναπεθαινουν οσα ξαναγεννιουνται
καποια απο αυτα ξεχαστηκαν καποια δεν ξεπεραστηκαν
απιστευτα πραγματα συμβαινουν και μπορουν να συμβουν
δεντρα νυχτοπερπατουν, ονειροβατουν
ανθρωποι ζουν σον υπνο τους, αναπνεουν, λειτουργουν
ψαχουλευουν τα χαμενα, στα χαμενα ζητουν τα χαμενα
ραδιουργουν τα ραδια, τα τετραπερατα τετραδια
γεμιζουν λογια ζωγραφιες κι ευλογα μενουν αδεια
εκατομμυρια εκατομμυριων πραγματικοτητες τυλιγονται σε κουβαρια
οι πιο σαθρες γκρεμιζονται κι οι αλλες ντουβαρια γινονται
τειχη που ορθωνονται, τοιχοι χωρις παραθυρα
ψυχες σα μερες φωτεινες στο μαυρο σκυλοπνιγονται
θαλασσες τα δαση, τα δντρα κυματα σου φερνουν
αφηρημενα υποσυνειδητα μυνηματα σε μπουκαλια κλεισμενα.
Σε αγαπάμε και το ξέρεις. Και αν δεν το ξέρεις σου το λέμε τώρα.
Είσαι ξεχωριστή γιατί στο λέμε εμείς που λίγο ή πολύ σε ξέρουμε (εγώ προσωπικά λίγο).
Μην αφήνεις κανέναν και τίποτα να σε ρίχνει ψυχολογικά. Υπάρχουμε εμείς οι φίλοι σου για να σου πούμε έστω και μια απλή κουβέντα που θα κάνει ένα χαμόγελο να εμφανισθεί στο προσωπάκι σου.
Φιλιά μικρούλα.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home