virtual γατούλης

Άχουτο μολέ(πάει χάζεψα .. η μαλακοποίηση μετα το χωρισμό :P)είναι ίδιος ο diegito μου όταν ήταν ακόμα baby (τώρα έχει γίνει ολόκληρος γατούλης αλλά εξακολουθεί να είναι απλά υπέροχος! )

Χρου-χρου-χρου!

The Little Prince

«Γεια σου» είπε στο λουλούδι

Εκείνο όμως δεν του απάντησε

«Γεια σου» ξαναείπε

Το λουλούδι έβηξε . όχι όμως επειδή είχε συνάχι

«Φέρθηκα ανόητα»,είπε στο τέλος . «Σου ζητώ συγνώμη , κοιτά να είσαι ευτυχισμένος».

Του έκανε εντύπωση που δεν παραπονιόταν . Στεκόταν εκεί , σαστισμένος , με την γυάλα στον αέρα . Δεν καταλάβαινε αυτή την ηρεμία και την γλύκα του .

«Μα ασφαλώς σ’αγαπω» , του είπε το λουλούδι. «Δεν το κατάλαβες ποτέ και είναι δικός σου σφάλμα. Δεν έχει σημασία όμως . Αλλά κι εσύ φέρθηκες το ίδιο ανόητα. Κοίτα να είσαι ευτυχισμένος … Άσε την γυάλα. Δεν την θέλω πια»

«Μα ο αέρας..»

«Ε..δεν είμαι και τόσο κρυωμένο .. Το δροσερό αεράκι της νύχτας θα μου κάνει καλό. Λουλούδι είμαι».

«Ναι,μα τα ζώα..»

«Θα χρειαστεί να ανεχτώ δυο τρεις κάμπιες αν θέλω να δω πεταλούδες . Φαίνεται πως είναι πάρα πολύ όμορφες . Αλλά και εμένα ποιος θα μου κάνει επίσκεψη? Εσύ θα είσαι μακριά. Όσο για τα μεγάλα θηρία , δεν φοβάμαι κανένα. Έχω τα νύχια μου».Και έδειξε με αφέλεια τα 4 αγκάθια του. Υστέρα πρόσθεσε «Μην καθυστερείς έτσι, μου την δίνει. Αποφάσισες να φύγεις. Φύγε».Γιατί δεν ήθελε να το δει που έκλαιγε . Ήταν τόσο περήφανο λουλούδι .

Ο πρίγκιπας του δεν ξαναγύρισε και το λουλούδι μαράθηκε από τη μοναξιά .. (και εκείνος σήμερα έφυγε και ίσως να μην τον ξαναδώ, ποτέ).

ffs!get it over with..

Σήμερα και πάλι με το καλημέρα σας το super υπερσύγχρονο (:Ρ) ιντερνετιακό συστηματάκι του κέντρου κλάταρε . Πέντε ώρες το τι κουτσομπολιό έπεσε στη δουλειά δε λέγετε . Σε κάποια φάση μάλιστα σηκώθηκε ο Χρήστος ( ένας πορνοδιαστροφικός συνάδελφος μου)από το γραφείο του ,άνοιξε το ραδιόφωνο και μονομιάς μετατραπήκαμε στο τελευταίο γαβγάδικο του Μπουρναζίου . Πήγα να αφρίσω από τα νεύρα μου .. δηλαδή τους τρώω στην μάπα 6 ώρες καθημερινά πρέπει να συμβιβαστώ και με τα (ανύπαρκτα ) μουσικά τους ακούσματα? Μμμ ναι και έχω πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μου .. Τέλος πάντων .

Μέχρι και τις δέκα μπορώ να πω ότι μ’εκείνα και τ’αλλά το μυαλό μου ήταν απασχολημένο ( συζητήσεις σχετικά με το γάμο της Χριστίνας , η επικείμενη προκήρυξη , τα μπάζα και μη της δημοτικής αστυνομίας και άλλες τέτοιες μαακίες) δεν πέρασε ούτε για μια στιγμή από την σκέψη μου ο Αριανός , όμως όταν τα πράγματα χαλάρωσαν σαν καμπανάκι χτύπησε η πρώτη ιδέα στο μυαλό μου . Βρε μπας και έκανα μαακία που του έστειλα το μήνυμα ? Δηλαδή τώρα μπορεί να μην θέλει να μου ξαναμιλήσει( από εγωισμό or whatever)?Θα μου τηλεφωνήσει άραγε σήμερα ? και άλλα τέτοια κουλά και ανούσια .. κατά τις 12 μάλιστα ήμουν στο παρατσάκ να με πιάσουν τα ζουμιά . Πάλι καλά που η Μένια (άκου όνομα!) με έπιασε παράμερα και χωρίς να ξέρει τίποτα με ξεκίνησε στα «δεν αξίζει για κανέναν να βουρκώνεις» και στα «αν πραγματικά σε αγαπάει θα τα ξαναβρείτε» και όλα αυτά τα παρηγορητικά .. μα καλά κάνω τόσο κρά?(έλεος!). Όπως και να έχει μου ήταν αρκετό ώστε να συμμαζευτώ λιγάκι και να κολλήσω για ακόμα μια φορά το ψεύτικο χαμόγελο στα χείλια μου “όλα πάνε περίφημα” αλλά ποιων κοροϊδεύω ? όλα κατά διαόλου πάνε αλλά οκ I’m keeping my coolness όμως μέχρι πότε δεν ξέρω ..

Angel

Spend all your time waiting for that second chance,for a break that will make it ok.There's always some reason to feel not good enough and it's hard at the end of the day I need some distraction, oh beautiful release,memories seep from my veins,they may be empty and weightless then maybe I'll find some peace tonight..

«Μη με πάρεις τηλέφωνο , θέλω την ησυχία μου αυτό το σ/κ.. θα σε πάρω εγώ τηλέφωνο την Δευτέρα …»

Ξυπνάς μια μέρα και νιώθεις ότι μετά από τρία χρονιά αναισθησίας κάτι υπάρχει ακόμα και χτυπά μέσα στο στήθος σου . Την είχα σκοτώσει πραγματικά ..( ή μάλλον αυτό ήθελα να πιστεύω), μπαινόβγαινα στις ζωές ανθρώπων χωρίς να αφήνω κανέναν να με αγγίξει . Δεν άφηνα κανέναν να με πλησιάσει τόσο ώστε να ξυπνήσει την καρδιά μου(συναισθήματα? Όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω). Μετά από μια σχέση σκέτη καταστροφή αποφάσισα να την σκοτώσω( φόνος εκ προμελέτης και ναι δηλώνω ένοχη!)και το έκανα μέχρι που ηρθε αυτός ο εξωγήινος και μου χτύπησε τη πόρτα . Δεν ξερώ πως τα κατάφερε , ίσως ήταν ο τόνος της φωνής του , ίσως το χαμόγελο του , μμμ όχι .. με παγίδεψε με τα ψέματα του!ναι αυτό είναι!δεν εξηγείται αλλιώς και πως γίνεται άλλωστε όταν το πρώτο μηνά μου είσαι αγάπη μου , ψυχή μου και λοιπά σιρόπια και από τα μέσα του δευτέρου μέχρι και τώρα μου το παίζεις χαμένος στις σκέψεις σου και πνιγμένος σε μια ανεξήγητη μελαγχολία για την οποία δεν μιλάς σε κανέναν . Με καλείς στο σπίτι σου δηλαδή και καπάκι με πετάς έξω κλείνοντας μου την πόρτα στα μούτρα .Αλλά βεβαία,όταν μπλέκεις με Αριάνο πρέπει να προετοιμαστείς με τον απαραίτητο εξοπλισμένο(δεν ήξερες? Δεν ρώταγες?), όπως πουχου με λεξικό , μπας και καταλάβεις τι θέλει να πει ο ποιητής . Τι υπομονή να κάνω όταν δεν ξέρω .. και καλά οκ να κάνω( με έχεις συνηθίσει άλλωστε το τελευταίο καιρό ) αλλά όταν γυρίζεις και μου λες “έφτασα σε σημείο που δεν ξέρω τι θέλω” εγώ μετά από αυτό τι πρέπει να σκεφτώ ?Σου ζήτησα να διαλέξεις .. “δεν θέλω να πάρω μια απόφαση τώρα που ίσως μετανιώσω” .. και τώρα εδώ γελάνε . Έφυγες από τον πλανήτη σου για να κανείς κωλο το δικό μου και τα κατάφερες .. συγχαρητήρια .
Χτες όμως το πήρα απόφαση . Δεν θα περιμένω το τηλεφώνημα σου . Δεν θα σε περιμένω πια . Αυτή τη φορά θα κλειδώσω την πόρτα μου και θα πετάξω το κλειδί .

Ποιόν κοροϊδεύω όμως? Αν ξαναγυρίσει( πράγμα απίθανο)θα τρέξω πάλι κοντά του και ας ξέρω τη συνέχεια .. (και εγώ μάλλον ufo είμαι , γι’αυτό ταιριάξαμε)

one of these days..

.. και εκεί που νόμιζα(χα!)ότι δεν θα αντιμετώπιζα κανένα σοβαρό πρόβλημα με το bloggάκι μου ξαφνικά και out of nowhere τσούπ όλα τα linkάκια στράβωσαν μαζί μου.Βρε καλά μου, βρε χρυσά μου ελάτε πίσω στην θέση σας..αλλά οοοχι αυτά τα πεισματάρικα εκεί στραβομουτσουνιασμένα τείνουν να την κάνουν από τη σελίδα . Χμμμ τώρα δηλαδή εγώ τι να τους κάνω?μήπως να τα αφήσω μέσα στο κόμπλεξ τους να τελειώνουμε?
Βέβαια ηρθαν και αυτά για να κάτσουν σαν κερασάκι στην παράλογη και απ’ολες τις απόψεις άγευστη τουρτίτσα των ημερών.Από την μια ο κύριος Αριανός περνάει την “όλα μου φταίνε” περίοδο(η οποία συμπεριλαμβάνει και το απίθανο ταχυδακτυλουργικό κολπάκι «εξαφανίζομαι μέχρι νεοτέρας»)και από την άλλη μια παρέα που έχει κυριολεκτικά λαλήσει μετά από πολλά και εξίσου παράλογα κερασάκια στην δική τους τούρτα .

Και εγώ, εγκλωβισμένη κάπου εκεί στην μέση ,απλά υπάρχω και προσπαθώ ..
( εντέλει τα παρεξήγησα τα κακόμοιρα .. άτιμε internet explorer , αλλά εγώ έβαλα firefox και βρήκα την υγειά μου)

Daydreaming

Όνειρο μέσα σε όνειρο

και οι σκέψεις δεμένες σε φτερά αγγέλων,

να ταξιδεύουν ανάμεσα στα σύννεφα,

να παλεύουν με τον χρόνο,

αποφεύγοντας σιωπήλα

την ανυπαρξία της καθημερινότητας.

Fresh Start . .

Greetings

Αυτή είναι η πρώτη απόπειρα να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά .
Δεν είχα σκοπό να φτιάξω blog όμως τους τελευταίους δυο μήνες περνάω τον περισσότερο μου χρόνο μπροστά από ένα pc,έτσι σκέφτηκα να κάνω κάτι (υποθετικά) πιο δημιουργικό ... προς το παρόν όμως νομίζω ότι θα αναλωθώ δοκιμάζοντας το νέο μου «παιχνίδι» :)